Pożegnanie

Wczoraj minęły dwa miesiące odkąd mój mąż nie mieszka z nami. Wczoraj też podjęłam decyzję, żeby ograniczyć z nim kontakty do minimum, do informowania go o istotnych sprawach odnośnie Anielki. Wcześniej pisałam mu jeszcze co nowego zrobiła nasza córka, jakich słów się nauczyła, wysyłałam mmsy. Wysłałam mu maila takiego pożegnalnego. Mam nadzieję, że wytrwam w swojej decyzji, Tak będzie lepiej dla nas wszystkich.

Cześć Mirku,
piszę maila bo nie chcę żebyśmy dyskutowali pisząc smsy. Teraz to nie jest celowe działanie z mojej strony. Czuję, że tak będzie lepiej. Ja wiem jak to wygląda z Twojej strony i na nic nie liczę. Dlatego nie myśl, że tym co robię chcę na Ciebie wpłynąć czy coś takiego. Każde z nas musi zająć się swoim życiem. W końcu uda się przenieść Anielkę do żłobka na Wileńską i wtedy ja ją będę zaprowadzać i odbierać. Nie wyobrażam sobie, że wtedy będę Ci pisać każdego dnia co u niej. Musisz nauczyć się żyć od spotkania do spotkania. Mam nadzieję, że mnie zrozumiesz.
Dzisiaj mijają dwa miesiące jak nie mieszkasz z nami, a ja dalej cierpię. Miałam krótki okres, że było w miarę, a teraz znowu jest trudno. Chociaż teraz nie płaczę. To, że mówię Ci jakieś przykre rzeczy, albo dogryzam to przez nerwy i złość. To, że mówię, że Cię kocham to nie są puste słowa. Ja naprawdę tak czuję. Nie wiem czy kiedykolwiek pokocham tak jeszcze. Nie wiem czy kiedykolwiek pozbędę się tego uczucia do Ciebie. Ja wracam do cudownych chwil spędzonych razem. Pamiętam dokładnie, kiedy pierwszy raz coś do Ciebie poczułam. To było na lekcji matematyki, jak Cię wzięła do odpowiedzi Dziaduszkowa. Byłeś ubrany w taki bordowy golf. Pamiętam nasze wycieczki po górach jak piliśmy kawę z termosu i jedliśmy batoniki śniadaniowe. Pamiętam jak jechaliśmy nad morze. Pamiętam nasze wakacje w Krasnobrodzie. I wiele innych rzeczy.
..Mirku ja bardzo wiele straciłam. Straciłam mężczyznę, który umiał mnie rozbawić, udając amerykańskiego obywatela, albo jak wykładałeś zakupy. Straciłam mężczyznę, który był zawsze ciepły i w którego silnych ramionach lubiłam się schronić. Straciłam mężczyznę, który umiał wszystko zrobić w domu. Wiem, że popełniłam wiele błędów, że niektórych rzeczy Ci nie okazywałam, ale nigdy przenigdy nie przestałam Cię kochać. I jestem tą samą osobą, którą kiedyś pokochałeś. Bardzo tu Ciebie brakuje w domu. Gdy siadamy do obiadu, Aniela pokazuje na Twoje krzesło i mówi tata. Gdy myję ręce mydłem w kostce to mówi tata. O szufladzie Ci wspominałam..O tylu rzeczach chciałabym Ci powiedzieć, czego nowego nauczyła się Aniela, jakich słów, jak leży w kuchni na tym psie i czeka na mleko. Nie raz mam ochotę robić zdjęcia i wysyłać Tobie, albo powiedzieć Ci przyjedź. Ale zdaję sobie sprawę, że to głupie...To chyba ostatnia rzecz, którą piszę do Ciebie. Zawsze w moim sercu będziesz. Jeśli w ostatnim czasie uraziłam Cię to przepraszam.
Aniołek

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Huśtawka nastrojów

Ta ciągła huśtawka nastrojów. Jednego dnia wydaje mi się, że Go ciągle kocham, że nie potrafię bez niego żyć. Przypominam sobie chwile spędzone razem i tęsknię za Nim. Ale pojawia się też nienawiść i złość za to wszystko co mi, nam zrobił. Z tyloma rzeczami muszę sobie teraz radzić sama, chociażby z głupią wymianą filtra w ekspresie do kawy. I, gdy Ci się nie udaje masz jeszcze więcej nienawiści w sobie w stosunku do niego. Zostałam sama z dzieckiem, które nie śpi w nocy. Potrafi popłakiwać przez dwie godziny, rzucać się na łóżku. Może jest to spowodowane tą sytuacją...Gdy po takiej nocy idziesz niewyspana do pracy jeszcze większa ogarnia Cię wściekłość. W piątek dowiedziałam się o nowych kłamstwach. Drugiego dnia po powrocie do pracy z  rocznego urlopu macierzyńskiego musiałam wziąć opiekę bo Anielka była chora. Mój mąż miał jechać w delegację i bronił się, że nie może z nią zostać. Jak się okazało ten dzień spędził ze swoją kochanką. I jak tu nie być wściekłym? Jest jeszcze jedno ucz
Czytaj więcej

Wizyta teściów

W niedzielę odwiedzili nas teściowie. Bardzo to wszystko przeżywają. Do tej pory, gdy dzwoniła do mnie teściowa to za każdym razem płakała...Teść ostatnio powiedział, że nie wie ja oni mają spojrzeć w oczy mojej rodzinie..A będą się spotykać, chociażby na urodzinach Anielki. Zdaję sobie sprawę, że to nie ich wina. Wstydzą się tego co zrobił mój mąż. A ja zaczęłam żałować, że mówiłam im o wszystkim. Na początku, gdy dowiedziałam się o wszystkim to chciałam im powiedzieć bo nie chciałam cierpieć tylko ja.  Teraz, gdy tak to przeżywają to żałuję, że im mówiłam o wszystkim. Postanowili, że babci będzie musiał mój mąż powiedzieć sam. Sama nie wiem jak ja to powiem swojej babci i rodzinie. Każdy uważał go za dobrego, poukładanego chłopaka. Najgorsze jest to, że tutaj, gdzie mieszkam mogę liczyć tylko na znajomych. Nie ma tutaj nikogo z rodziny, kto mógłby mi pomóc. Gdy myślę o przyszłości to zastanawia mnie jak te nasze relacje będą wyglądać. Chcę, żeby mieli kontakt z Anielką i ona z nimi.
Czytaj więcej

Dlaczego?

Chyba nigdy nie zrozumiem dlaczego tak się stało. Dlaczego to ja znowu muszę cierpieć. Tyle już przeszłam. Kiedy myślałam, że wszystko zaczyna się już układać, że mam już tak wiele: córkę, męża, dom, pracę, straciłam go. Co ja takiego zrobiłam? Gdzie popełniłam błąd? Co przeoczyłam? Nigdy nie zrozumiem dlaczego mój mąż nie dał mi drugiej szansy, nie wybrał rodziny, że tak mnie przekreślił. Dla niego i mojej córki byłam w stanie zrobić wszystko. Wybaczyłam mu zdradę, ale nie zapomniałam. Myślałam, że będę w stanie z tym żyć. A on cały czas mnie oszukiwał i wybierał tę drugą.
Czytaj więcej